คราวที่แล้วได้กล่าวถึงหนังสือเล่มนี้ไปบ้างแล้ว หนังสือเล่มนี้ แต่งโดย "ชุติปัญโญ" ซึ่งเป็นนามปากกาของ "พระมหาวีระพันธ์ ชุติปัญโญ" ตามความคิดของผม หนังสือนี้ท่านเล่าเรื่องราวต่างๆในพุทธศาสนาได้อย่างน่าสนใจครับ และมีการกล่าวถึง วิธีปฏิบัติเพื่อฝึกสติอีกด้วย
สิ่งที่ประทับใจ
ในเล่มนี้มีการกล่าวถึง หลวงพ่อชา ในสมัยที่ท่านเรียนกรรมฐานกับ หลวงปู่กินรี จันทิโยด้วย เรื่องราวโดยละเีอียดไม่เขียนนะครับ ให้ไปหาอ่านเองนะครับ สิ่งที่ผมชอบมากในส่วนนี้ก็คือ หลวงพ่อชาได้กล่าวถึงหลักการภาวนาได้ดีมาก ผมขอยกมาแค่บางส่วนนะครับ
"...จะยืนก็เป็นคนภาวนา จะเดินก็เป็นคนภาวนา จะนั่งก็เป็นคนภาวนา จะนอนก็เป็นคนภาวนา เราจะรู้หรือว่าเราจะตายเวลาไหน มันจะตายเมื่อเรานั่งหลับตาหรือเปล่าก็ไม่รู้ กิเลสมันจะเข้ามาเมื่อเรานั่งหรือเดินอยู่ เคยโกรธไหม นอนอยู่เคยโกรธไหม หรือ เราจะโกรธเมื่อมันนั่งหลับตารึ ถ้าเราอาศัยแต่นั่งหลับตา เราจะภาวนาได้อย่างไร
ภาวนาก็คือรู้ให้ทั่วถึง รู้รอบคอบนั่นเอง ท่านจึงให้เป็นผู้มีสติ ความระลึกได้ เป็นคนมีสัมปชัญญะความรุ้ตัว..."
ขอบคุณมากๆครับที่อ่านมาจนถึงตรงนี้ ถ้ามีข้อผิดพลาดแต่ประการใด ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้นะครับ
No comments:
Post a Comment